Dziekan do społeczności Wydziału na rozpoczęcie roku akademickiego 2020/2021

Wydział Pedagogiczny UW. Inauguracja roku akademickiego 2020/2021

Uniwersytet Warszawski, Aula Auditorium Maximum

Magnificencjo, drogie Koleżanki i Koledzy, drodzy Studenci i Studentki

Mamy dziś szczególny dzień. Początek. Początek roku akademickiego, nowe studia, nowa kadencja, nowe doświadczenia w nauczaniu i uczeniu się. Ale i nowe nadzieje. Na to, że będzie inaczej, lepiej, bezpieczniej, bez strachu i depresyjnej izolacji. Że będziemy mogli być w końcu razem. Nie tylko na chwilę, jak dzisiaj, ale już na dobre, na stałe. I to bez obaw, że okupimy to własnym zdrowiem. Mówiąc krótko, mamy nadzieję,  że przyszłość będzie miała sens.

A przyszłość, nasza, tu zebranych, wspólna przyszłość to uniwersytet. Co to jednak znaczy? Jest taki slogan reklamowy, umieszczony na budynku Dworca Centralnego w Warszawie „Kolej to ludzie. Kolej to my”. Nie wiem, czy ma on sens. Ale wiem, że jeśli jego formułę odniesiemy do uniwersytetu, to przestaje być zwykłym sloganem, zaczyna wyrażać prawdę, która nie jest banalna i nie ma też charakteru zwykłej perswazji. Za to ma ona sens. Uniwersytet to ludzie, uniwersytet to my. Jednak, jak zauważa Charles Taylor w The Language Animal, ażeby prawda wyrażona ogólnie, na przykład w  porzekadle czy powiedzeniu, mogła rzeczywiście mieć sens, ktoś musi ją przeżyć, musi ona niejako wytworzyć swoje znaczenie w biografii konkretnego człowieka.

Dlatego życzę nam wszystkim, aby rozpoczynający się rok akademicki 2020/2021 był czasem takich przeżyć, takich doświadczeń, które pozwolą każdemu z nas, poczuć, że jesteśmy razem, razem uniwersytetem. Aby prawda, że uniwersytet to my, miała rzeczywiście dla każdego z nas sens. Aby każdy, na swój indywidualny i niepowtarzalny sposób mógł ją przeżyć.

Jesteśmy różni i w tej różnorodności, w poszanowaniu tych różnic i odmienności, różnych poglądów, wierzeń, zainteresowań, sposobów życia, a także rozumienia i praktykowania pedagogiki, jest niezwykły potencjał. Troszczmy się o tę różnorodność i szanujmy ją, nawet wówczas, gdy wir codziennych zdarzeń usiłuje nam ją uprościć.

Przed nami nowe wyzwania, często naprawdę trudne. Kształcenie zdalne, ostatni zakręt przed oceną parametryczną, prowadzenie badań w sytuacji ograniczonych kontaktów z naszymi współpracownikami zagranicą i aplikowanie w tych  trudnych covidowych warunkach o granty krajowe i zagraniczne. Jestem jednak pewien, że wspólnie wszystkim tym wyzwaniom zdołamy podołać. Jestem przekonany, że razem możemy osiągnąć wiele, znacznie więcej niż to, czego oczekuje od nas otoczenie.

Szanowni Państwo, na początku tego roku akademickiego i tej kadencji życzę wszystkim wytrwałości w podejmowaniu śmiałych działań naukowych, zarówno w nauczaniu i uczeniu się, jak i w prowadzeniu badań. Miejmy odwagę myśleć z rozmachem o własnych planach i wykorzystujmy nasze możliwości dydaktyczne i badawcze, niejako na przekór pandemii. Choć dziś jesteśmy zmuszeni narzucić praktyce kształcenia formę, ograniczającą bezpośrednie relacje międzyludzkie, a tryb zdalny w nauczaniu utrudnia nam ukazanie potencjału, jaki zawarty jest w idei edukacji, starajmy się podejmować takie aktywności dydaktyczne i badawcze, aby nasze wspólne wyobrażenie wychowania i kształcenia dawało szansę przyszłości, aby miała ona sens.

Rafał  Godoń

Warszawa, 29 września 2020 r.