Biogram Prof. dr hab. Ireny Szybiak
Irena Szybiak rozpoczęła pracę naukową 1 sierpnia 1962 roku w Pracowni Dziejów Oświaty Polskiej Akademii Nauk, kierowanej przez prof. dr. hab. Łukasza Kurdybachę. Wówczas obszarem Jej zainteresowań stał się okres Oświecenia i działalność Komisji Edukacji Narodowej. Rozpoczęła badania archiwalne nad szkolnictwem Wielkiego Księstwa Litewskiego. Brała także udział w przygotowaniu syntezy powszechnej historii wychowania. Jej autorstwa są dwa rozdziały podręcznika Historii wychowania, pod redakcją Łukasza Kurdybachy: Francuska myśl pedagogiczna w okresie rewolucji burżuazyjnej (t. I, wyd. PWN Warszawa 1965) i Koncepcja szkoły pracy Georga Kerschensteinera (t. II, PWN Warszawa 1967).
W 1968 roku Irena Szybiak rozpoczęła pracę na Wydziale Pedagogicznym Uniwersytetu Warszawskiego, w Katedrze Historii Oświaty i Wychowania, którą kierował prof. Kurdybacha. Pod jego opieką naukową przygotowała rozprawę doktorską Szkolnictwo Komisji Edukacji Narodowej w Wielkim Księstwie Litewskim, którą obroniła 17 grudnia 1971 roku, a 11 stycznia 1972 roku Rada Wydziału Psychologii i Pedagogiki UW nadała Jej tytuł doktora nauk humanistycznych. W swych dalszych badaniach kontynuowała problematykę Komisji Edukacji Narodowej. Z okazji jubileuszu dwustulecia Komisji w 1973 roku uczestniczyła w pracach komitetu obchodów tej rocznicy i pod kierunkiem profesorów Stanisława Lorentza i Bogusława Leśnodorskiego opracowywała wystawę w Muzeum Narodowym w Warszawie o Komisji i epoce Oświecenia.
W następnych latach Irena Szybiak pogłębiała wiedzę o Komisji Edukacji Narodowej i przygotowała rozprawę habilitacyjną Nauczyciele szkół średnich Komisji Edukacji Narodowej (wyd. Zakład Narodowy im. Ossolińskich 1980). Recenzentami pracy byli uznani historycy wychowania: prof. dr hab. Kamilla Mrozowska, prof. dr hab. Jerzy Maternicki i prof. dr hab. Józef Miąso. Stopień doktora habilitowanego nauk humanistycznych Rada Naukowa Instytutu Pedagogiki Wydziału Psychologii i Pedagogiki UW nadała Jej 26 czerwca 1979 roku.
Po uzyskaniu habilitacji Irena Szybiak zaangażowała się prace organizacyjne Wydziału Pedagogicznego UW: w latach 1979-1981 była wicedyrektorem Instytutu Pedagogiki, w latach 1981-1987 – prodziekanem Wydziału Pedagogicznego, a w latach 1987-1993 – dziekanem tego Wydziału.
Od 1994 roku uczestniczyła w organizacji Wyższej Szkoły Humanistycznej w Pułtusku (od 2006 – Akademii Humanistycznej im. Aleksandra Gieysztora), kierowanej przez prof. dr. hab. Andrzeja Bartnickiego, w której do 2012 roku pełniła funkcję prorektora. Te ważne obowiązki łączyła także z kierowaniem, w latach 1991-2013, Katedrą Historii Oświaty i Wychowania na Wydziale Pedagogicznym UW. Nadal dużo publikowała, a Jej prace w dalszym ciągu koncentrowały się na problematyce Komisji Edukacji Narodowej, ale także na zagadnieniach związanych z dziejami zawodu nauczycielskiego, reformami szkolnymi, myślą pedagogiczną ważnych oświeceniowych postaci, m.in. Jędrzeja Śniadeckiego, Stanisława Staszica, ks. Michała Karpowicza, Jana Jakuba Rousseau. Ponadto wypowiadała się ta temat historii wychowania jako subdyscypliny naukowej. W tym czasie prowadziła wspólne prace z prof. dr hab. Kaliną Bartnicką, z którą opublikowała m.in. ważną pomoc w kształceniu studentów Zarys historii wychowania (Wydawnictwo Akademickie „Żak”, Warszawa 2001). Z okazji jubileuszu 75. urodzin i wieloletniej pracy naukowej opublikowała książkę Szkoła, nauczyciel, wychowanie (Wydawnictwa UW, Warszawa 2016).
Irena Szybiak na Wydziale Pedagogicznym Uniwersytetu Warszawskiego pracowała do końca 2015 roku. W 2016 r. uzyskała tytuł naukowy profesora nauk społecznych.
Janina Kamińska i Adam Fijałkowski